siedmiu wiewiórów :D

[aaa4]

Chlopaki popatrzyli tak jakos dziwnie, a po chwili Detlef powiedzial: - To ty jeszcze nie wiesz, ze Axel nie zyje?

Normalnie jakby mnie trzepnelo. Nie moglam zlapac oddechu. Powiedzialam jeszcze: - Nie robcie sobie jaj. - Ale juz wiedzialam, ze to prawda.

Czyli teraz Axel. Axel, u ktorego w mieszkaniu spedzilam przez ostatnie miesiace wiekszosc moich nocy z Detlefem. Ktory w tej cuchnacej narkomanskiej norze za kazdym razem dawal mi [link widoczny dla zalogowanych]
swiezutka posciel. Ktoremu zawsze przynosilam tunczyka i ktory zawsze przygotowywal dla mnie jogurt. Jedyny, do ktorego moglam przyjsc ze wszystkimi problemami, jak sie czasem poprztykalam z Detlefem. Jedyny, przy ktorym zawsze moglam sie wyplakac. Bo przynajmniej w obrebie naszej paczki nigdy nie byl agresywny ani przykry. Zapytalam: - Jak to sie stalo?

Detlef powiedzial: - Znalezli go w jakims szalecie z igla w zyle. - Dla nich obu smierc Axela byla zupelnie jak zeszloroczny snieg. Mialam wrazenie, ze nawet jest im jakos nieprzyjemnie o tym mowic.

Caly czas myslalam o tym idiotycznym tunczyku, ktorego dla niego kupowalam, i, ze juz nigdy nie bede tego robic. Nagle skojarzylam, ze moze Detlef nie ma juz przez to gdzie spac. Zapytalam: - Mieszkacie jeszcze w jego mieszkaniu?

Detlef odpowiedzial: - Jego matka juz zlikwidowala to mieszkanie. Mieszkam teraz u jednego klienta.

Powiedzialam: - Kurwa, niech to szlag. - Myslalam w tym momencie, ze Detlef juz na dobre puscil mnie dla swoich klientow. To, ze mieszkal u jakiegos klienta, trzepnelo mnie prawie tak [link widoczny dla zalogowanych]
samo, jak smierc Axela.

Detlef powiedzial: - Ten facet jest calkiem w porzadku. Jest jeszcze mlody, dwadziescia pare lat i ani sladu brzucha. Juz mu o tobie mowilem. Mozesz tez tam spac.

Pojechalismy na "rynek", bo Detlef chcial kupic hery. Spotkalismy